Zagroda Apolonia w Zakrzowie (k. Niepołomic)

Elżbieta Graboś, uśmiechnięta pani konserwator zabytków rodem z Zakrzowa, kipi energią i zaraża pomysłami. Wychowała się w drewnianym domu babki, stojącym w miejscu zwanym Studzieńcem, a dom ten na zawsze pozostał jej bliski. Gdy dorastała, rodzina wyprowadziła się do nowo wybudowanego budynku obok, a był to 1985 rok. Ona pozostała. Już wtedy wiedziała, kim chce być w przyszłości. Jedną z konsekwencji takiego wyboru życiowej drogi stało się nabywanie doświadczeń na własnej skórze. Rozrastająca się zagroda, w której przybywało kolejnych uratowanych cudeniek z drewna, stała się dla niej polem doświadczalnym, gdzie wciąż eksperymentuje z materiałami, technologiami oraz rozwiązaniami aranżacyjnymi.
Bardzo zależy jej na tym, by uwrażliwiać innych na estetykę płynącą z tradycji, bo wierzy, że świadomość lokalnej tożsamości daje poczucie harmonii ze światem. Wcale do tego nie trzeba wyrzekać się potrzeb, ale dostrzegać je i nie podążać ślepo za trendami. Każdy stary dom jest bowiem niepowtarzalny: tu w maleńkich oknach firanki-wycinanki z papieru, tam ganek z misternie powycinanymi w drewnie ażurami, bryczka na podwórku, a wszystko tonie w kwiatach, pomiędzy którymi wygrzewają się w słońcu leniwe koty.