Rozsiane po całym terenie dawnej Galicji cmentarze wojskowe z okresu wielkiej wojny po dziś dzień stanowią smutną pamiątkę tamtych dni. Budowa cmentarzy przez władze Monarchii od początku budziła spore kontrowersje wśród polskiego społeczeństwa, obawiającego się zalewu „obcej formy i estetyki”. W ostrych słowach nie szczędzono krytyki Polakom zaangażowanym w ich powstawanie, ani też samym cmentarzom, porównując je do „strachów kamiennych” czy „dziwaków z betonu”.

Niezależnie od atmosfery, twórców tych postawiono przed trudnym zadaniem stworzenia nowej jakości w sztuce sepulkralnej – cmentarza żołnierskiego.

Ukryty w leśnej gęstwinie cmentarz wojskowy nr 192 w Lubince to wedle opinii niektórych jeden z piękniejszych przykładów żołnierskich nekropolii na terenie powiatu tarnowskiego. Centralnym miejscem cmentarza jest pokaźna neorenesansowa kaplica otoczona lasem kamiennych grobów rosyjskich i austro-węgierskich żołnierzy. Kaplica projektu Gustava Rossmanna w sposób niezwykle harmonijny łączy w sobie elementy klasyczne, jak szerokie schody czy kolumny, i lokalne, jak dach kryty gontem. Uwagę przykuwa rozmach oraz precyzja wykonania. Przybywając w majowy weekend do Lubinki na cmentarz nr 192, będą Państwo mogli zobaczyć, jak w tym miejscu zrealizowano „ideę pięknego odpoczywania”.

Do zwiedzania cmentarza wojskowego w Lubince zapraszamy podczas XVI Małopolskich Dni Dziedzictwa Kulturowego 17 i 18 maja 2014.

CMENTARZ WOJSKOWY NR 192 W LUBINCE, fot. P. Knaś (MIK, 2013) CC BY SA 3.0