Dwór ten zaprojektował w latach 1892–1897 dla rodziny Dąbrowskich nieco ekscentryczny krakowski architekt, Teodor Talowski. Znany z oryginalnych pomysłów – i to nie tylko na polu zawodowym – porównywany był często do Gaudiego. Kiedy realizował projekt w Michałowicach był już autorem kilku intrygujących krakowskich kamienic, m.in. tych przy ulicy Retoryka, które do dziś wzywają z fasad: Festina lente (Spiesz się powoli), Ars longa, vita brevis… (Życie krótkie, sztuka długa) czy fantastyczno-baśniowego domu Pod Pająkiem przy zbiegu ulic Batorego i Karmelickiej. Talowski ujmuje obserwatora swoistym architektonicznym żartem. Kilka ze swoich znakomitych wizualnych chwytów, takich jak wystająca z ceglanej ściany kula armatnia, zwieńczone gotyckimi łukami okna, wymyślne woluty w kształcie muszli ślimaka zdobiące fasadę czy romantyczna wieżyczka, zastosował również w Michałowicach.

Pałac w 1947 roku został odebrany właścicielom i znacjonalizowany. Przez lata mieściła się tu między innymi Gminna Spółdzielnia. W październiku 1979 roku uległ pożarowi. Przez kolejne dwa lata postępowała jego dewastacja. Przed całkowitą zagładą uchroniła go rodzina Lorenzów, miłośników zabytków i przyrody, w szczególności architektury Teodora Talowskiego.